ஒரு பரிவையோ,

ஒரு மன்னிப்பையோ,

ஒரு காதலையோ யாசிக்காத 

மௌனம் உதிர்ந்து விழுந்த 

ஒரு சருகினைப்போல் 

தன் ஆயுளை முடித்துக்கொள்கிறது.

                          *

ஒரு கவிதையின் இரு வார்த்தைகளுக்குள்

உறங்கும் மௌனம் பிறிதொரு

கணத்தில் ஒரு வார்த்தையாக

வெளிப்பட்டு விடுகிறது.

                         *

தவிப்புகளற்ற மௌனம் 

கடலலைகள் அரித்து செல்லும்

மணற்துகளின் ஏதோ ஒரு துளியாகிறது.

                        *